A Cris Blanco
"¿Déixasme qu´aquí solo
Á as áugas lles dirixa os meus acentos,
É non vés ao meu colo
Fartarme de contentos,
É amante aproveitar estes momentos?
Desd´aquí vexo os mares
Serenos, estenderse alá no ceo;
Oio d´aquí os cantares
Da pillara fugáz, d´o merlo feo;
Pero o teu seno lindo
Non o vexo, meu bén, qu´estas durmindo"
Nicomedes Pastor-Díaz, Alborada
A Mariña non sería o mesmo sen a identidade que lle aporta a costeira cidade de Viveiro. A súa ría nace coa desembocadura do río Landro en augas cantábricas para conformar outra fermosa paraxe das Rías Altas. A Ponte da Misericordia (S. XV) é, dende antano, a alfombra vermella da señorial Porta de Carlos V, que data de 1548 para mostrá-la historia que esta vila nobre agocha, así como para dar entrada ó casco antigo da cidade e á Praza Maior. Nesta praza fica Nicomedes Pastor-Díaz (1811-1863) cunha pluma e un papiro nas mans. Considerado por moitos, o príncipe do romanticismo hispánico. En 1891 María Cristina de Habsburgo concede á vila o título de cidade. A parada na Praia de Covas é obrigada por entenderse como a propia Praia de Viveiro e testemuñar naufraxios como o da fragata Sta. María Magdalena e o Palomo, deixando uns cincocentos mortos. Os seus 1380 metros de areais constitúen un viveiro natural de ameixas, navallas e outras especies. A súa branca e fina area é todo un atractivo turístico nas épocas do estío. Longo porvír á Cidade de Viveiro e a toda a Mariña!