"Vento mareiro, amigo
dos velamios senlleiros, da nebriña
de ronseles no ar aloumiñada,
do azul lonxano que se volve lila.
Unha frauta delgada de horizontes,
trema na túa voz e dálle vida.
Hoxe as dornas sulcaron,
a sorrisa do mar profunda e nidia.
Hoxe as dornas, beberon o teu sangue na badía.
E ti, beilando muiñeiras tolo
no corazón da noite
onde a forza de Deus anda perdida.
Mans de vidro e de nube,
vento amigo,
medra no teu lecer a moradía"
A. Avilés de Taramancos, As Moradías do Vento
Se queredes escoitar o asubío melodioso do Cantábrico, debedes achegarvos á Punta Roncadoira, no concello lugués de Xove, na Mariña Occidental. O vento amósase salvaxe, mesturándose co mar, izando o voo das aves de paso costeiras, libertarias i emigrantes. Estas fermosas aves son as agónicas donas deste silencioso horizonte, surcando a Ría de Viveiro e as illas Sarón, Farallóns e Coelleira. O Faro, de estrutura cilíndrica e provisto de dúas balconadas, recorda a outros faros do norte, como o de Illa Pancha ou o de Ortegal. Este faro é un idóneo miradoiro onde perder a ollada entre a Praia de Esteiro e Portocelo. O vento farturento de liberdades asubía constantemente para perturbar un silenzo que afoga e ceibar as melodiosas verbas do mar. Que o vento acompañe o voo das xeracionais aves de paso!