Luces da Langosteira, Fisterra

"FISTERRA ten nos beizos unha estrela,
un suspiro cara ós mares:
a xanela
a un pórtico azul de ollos terra,
a unha lus adormiñada sen litixios
e sen tebras.
Concédeme, Fisterra, unha ollada,
ó milagre do dourado berro eterno
da beleza.
Concédeme a dozura do suspiro,
que amamanta de ilusións
calquera espera.
Porque logo ven o cálido desterro
da amargura das cidades
e as fronteiras,
e aparece o caleidoscópico aquelarre
de lus e son,
de vida eterna.
E somos nós os que xeramos na alma vida
no infindo ollar á fermosura
de Fisterra,
e ó palpar cos beizos nosos doce area
recordamos a feitura
máis fermosa… ...da beleza"
Xoán S. Pazos, Luces da Langosteira

Comeza un novo ano e ábrense novos camiños onde deleitarnos nos encantos e fermosura cos que sempre nos agasalla a nosa morriñenta e sufrida terra. Este ano comezo actualizando coa praia que serve de vieiro para achegarnos ao Finis Terrae e lugar idóneo onde ollar os penedos do Monte Facho, coa súa similitude a dous peitos femininos e como lembranza da lexendaria “Senda do Erotismo”. A Praia da Langosteira é unha paraxe duns tres quilómetros de lonxitude, que comeza en Calcoba e remata na Crus de Baixar, un cruceiro na entrada e saída de Fisterra. Moitos son os camiñantes que observan estes peitos de camiño á vila. Esta praia mestura area e mar da ría, e testemuña os abrentes máis fermosos da Fin da Terra. As súas augas son sosegadas, ao contrario que as praias que quedan ao outro lado de Fisterra, onde o mar é o eterno loitador e moitas veces despiadado asasino de mariñeiros, percebeiros ou mesmo peregrinos. A Langosteira é o refuxio e fogar do Longueirón de Fisterra, recentemente declarado producto con selo de Galicia Calidade. É tamén fogar de boa ameixa e dos mellores mariscos da Costa da Morte. Este pasado Nadal, e de volta á rutina vital herculina, fiquei ollando as sempre discretas Luces da Langosteira. Este, no meu caso, é o primeiro vieiro por percorrer para comezar un novo ano de andaina polo País Galego. Afectuosos saúdos a todos, e que o ano que deu comezo veña cargado de recordos, poesía, fotos, música e anecdotas…, e iso si, moito camiño por percorrer.