domingo, 30 de outubro de 2011

As Torres do Allo


“D'este val n'o medio e medio,
Entr' edras e musgo envoltas,
Ergue as torres un castelo,
Feito alá n' eras remotas
De pedra de sillería,
Cáxeque c'o tempo roxa.
Com' est' antigo edificio
Outro non hay segun contas”

Manuel Curros Enriquez, Aires da miña terra

Inmerso tralos misterios que enfeitizan ás laxas mortuorias nas terras da Soneira, decidín facer un alto no camiño e adentarme polo nobre vieiro que, conducido polas sombras das carballeiras, dá a benvida a un pazo nobre e impoñente; As Torres do Allo, no Concello de Zas. Esta fermosa xoia da arquitectura galega é un dos pazos máis antigos de Galicia, herdanza dos Condes de Altamira, data da primeira metade do século XVI. Foi construído polo fidalgo Gómez de Rioboo Vilardefrancos. Anteriormente e no mesmo lugar onde se ubica, as mesmas pedras destas torres serían parte dun vello castelo, unha fortaleza que máis tarde non gustaría ós Reis Católicos e que rematarían ordenando a súa destrución. As torres son de distintas épocas e o edificio é rectangular, de estilo renacentista. Chama moito a atención os elementos do gótico final que engalanan as súas fiestras, balconadas, escudos e portas. Ao ser redor pódense contar uns tres xeitosos hórreos e uns marabillosos campos de labranza. Tamén pode un parar a contemplar o misterio que esconden as pétreas e misteriosas gárgolas que vixían este nobre lugar.

venres, 14 de outubro de 2011

As follas ceibes de Cambre


"A fraga recuperou de súpeto a súa alma inxenua, na que toda ciencia consiste en saber que de canto se pode ver, facer ou pensar sobre a terra, o máis prodixioso, profundo e grave é isto: vivir"
Wenceslao Fernández Flórez

Nesta cálida tarde outonal deixámonos caer coma follas secas nos xardíns que engalanan a vella Igrexa de Santa María de Cambre, a carón do Río Mero e inmersos de cheo nas Mariñas de Frade. No corazón da vila atópase este conxunto medieval que data de finais do século XII e que xurdiu a carón dun mosteiro aínda máis antigo. Chama a atención o bo estado no que se conservan os seus elementos románicos, influídos por un estilo moi compostelán (na imaxe, o exterior da ábsida). A súa planta, de cruz latina e con deambulatorio, confirma o seu parecido co estilo compostelán. Cabe destacar tamén, por suposto, a súa fachada, que conserva unha impoñente portada e un fermoso rosetón románico. A igrexa foi costeada polos poderosos Condes de Traba, o que explica tamén, as súas dimensións. Para chegar ata alí é preciso pasar por unha impoñente e antiga senda que daba a benvida a este, non menos, fermoso conxunto, en pleno Camiño Inglés. A carón deste antigo vieiro, custodiado por dúas ringleiras de árbores centenarias, foi medrando ó longo dos séculos a singular vila de Cambre. Lonxe de fuxir deste verxel, refuxiámonos na sombra que os muros do templo nos brindaban e prometemos voltar, coma cada semana, para enchérmonos de paz e realidade.