A Ribeira Sacra

"Airiños d'o Sil, lixeiros,
qu'o seu terruño bicades;
n'o meu nome, á aquela xoya,
suspiros d'amor levade"
Ramón Armada Teixeiro

Este pasado outono percorrémola Ribeira Sacra, comezando en Chantada (Ribas de Miño) e rematando en Santo Estevo de Ribas de Sil. Esta sobrecolledora e distinguida paraxe amosounos o transcurso do Pai Miño dende o seu nacemento, nas fermosas terras da Pastoriza, onde comeza a nacer gota a gota ata o seu gran afluínte, O Sil. Estes dous ríos son e serán as arterias principais do noso país, coa singularidade de nutrir ó seu paso as parras do sangue Mencía.

O caudaloso curso do Sil reflicte, cal espello, as vellas adegas e os desnivelados socalcos; a herdanza que vai deixando tras de si. Nembargantes, a multitude de presas hidroeléctricas que semellantes a guillotinas, decapitan de maneira constante e reiterada o taciturno curso do noso río, non deixan de afear unha contorna tan fermosa e fascinante coma esta. Unha vez máis, a man humana móstranos o pulso que mantén coa natureza. O río segue o seu camiño silandeiro, na procura dunha fin, namentres se mestura coa terra, impartindo vida e riqueza.

Unha vez visitado San Estevo, decidimos visitar a Capital do Ribeiro, Ribadavia, na cal poidemos coñecer o seu interesante barrio xudeu. Moi preto de Santa Cruz de Arrabaldo atópase Trasalba, pequena aldea na que naceu o destacado escritor Ramón Otero Pedrayo e onde poidemos visitar o que en vida fora o seu fogar.