O carro do peirao de Redes

¡Meu carriño!

¡Carriño forte e xeitoso.
meu carriño,
arrolador e mimoso
como o berce dun meniño!

Lévame, meu carro, leva,
pola meiga terra nosa
que a miña alma saudosa
lonxe dela non se afai.
¡Lévame por onde escoite
a fala doce e sentida
antre bicos deprendida
no colo de miña nai!

¡Roda polos nosos eidos!
Anque hai lama no camiño
¡é a túa terra, meu carriño,
e a terra de meus avós!
¡Non collas pra chan alleo!
¡Non me leves a Castela
que non quero nada dela
xa que arrenegou de nós!

¡Vermello, leva coidado
co carriño,
que pode caír tumbado
no goio dun tremesiño!

Canta, meu carriño, canta
a redención esquencida
o dor da Terra ferida
de traidores e ladróns.
¡A alma galega dorme,
a santa Ideia está morta
e tes de ir porta por porta
encendendo os corazóns!
Berra por vilas e aldeas,
que hai que vinga-la inxusticia
dos que teñen a Galicia
axugada cun cansil.
¡E dille ós irmáns que atopes
que nas mans dun home enteiro
o estadullo carreteiro
non lle ten medo ó fusil!

Hoxe corredoira abaixo,
mañán corredoira arriba,
mentras ti dures e eu viva
teremos un camiñar.
E cando ti xa apodrezas
e eu dé o laio derradeiro,
¡que fagan do teu chedeiro
a caixa pra me enterrar!
Ramón Cabanillas